Drugie WIELOGŁOSY za nami. Skoro reminiscencje, to chwilkę o pierwszych.
Tak się szczęśliwie złożyło, że dwa lata temu pojawiła się szansa na organizacje w MDK czegoś muzycznego i radosnego. Od paru lat miałem z tyłu głowy taki przegląd, festiwal czy inna formę spotkania dla zespołów. Czegoś takiego mi brakowało. Wszędzie zaprasza się solistów, a z rzadka na boczku może zespół. Z jedną piosenka. Trochę słabo, bo nie pokażesz zbyt wiele. Małe szanse na konsultację z jurorami. A już konkursy online to inna rzeczywistość.
No i troszkę tak podtruwałem dyrektorowi, że może kiedyś jakiś przegląd. On na to – jak już, to tylko ogólnopolski. No tak dyrektor ma – jak już, to z rozmachem. No i ok. Dostaliśmy szansę. Trochę rozmów z Darkiem Jarosem, dla mnie niekwestionowanym autorytetem w sferze muzyki, kompozycji i to nie tylko młodzieżowej. Miewam trochę pomysłów, zmiksowaliśmy to z jego koncepcjami i położyliśmy Darkowi Uścińskiemu na biurku. On dorobił organizacyjnie szczegóły i dopiął całość. W chwil kilka. No i zadziały się pierwsze Wielogłosy.
Rok temu mieliśmy osiem zespołów, w tym trzy z Bolesławca. Cieszyliśmy się, bo to jednak impreza nieznana. Organizacyjnie było super, załoga spisała się na medal, wyszła pozytywna impreza bez napięć. Pomysł się sprawdził, słusznie odtrąbiliśmy sukces. Po jednym (k)roku czas na drugi. Echa pierwszego wydarzenia były na tyle duże, że w tym roku zwiększyliśmy liczbę zespołów do dziesięciu. W tym jeden z Bolesławca. Kolejny progres.
Jury dyrektor zorganizował przednie. Fachowcy pierwsza liga, doświadczenie a i umiejętność rozmawiania z młodzieżą na oczekiwanym poziomie. Nie głaskali za bardzo. Jak sugerowali, wyszli z założenia, że to już za wysoki poziom na prawienie samych komplementów. I to już jest komplement.
Tomasz Szczepanik – Pectus
Poziom faktycznie był wysoki. Bardzo. Zespoły raczej nie bawiły się w trzy głosy. Cztery, pięć, sześć. Działo się muzycznie. Warsztaty przeprowadzone przez Tomasza Szczepanika z Pectusa były bardzo wysoko ocenione przez uczestników. W prowadzeniu warsztatów pomagał Daniel Grupa, a Emilka Hamerlik wspierała zespoły na próbach z zespołem do koncertu finałowego. A była to pomoc ważna i przydatna. To jedna z lekcji do zapamiętania na kolejnych edycjach Wielogłosów.
Organizacja imprezy to przed jej rozpoczęciem solowa praca Darka Uścińskiego, w trakcie – koncert na wszystkich pracowników. Marzena, Magda, Ilona, Andrzej, Leszek to załoga Teatru towarzysząca uczestnikom prawie cały czas. A w MDK jeszcze Beata, Iwona, Łukasz, Leszek, Robert i Sławek.
Luz, uśmiechy, zainteresowanie, szacunek i dobre emocje. Udzielało się wszystkim. Muzyczna zabawa z dobrymi głosami, utworami, pomysłami, dobrym słowem i wielkim spokojem. Nieco zaskakujący był brak napięć i zapas czasu na wszystko. Zaskakujący i miły, choć opadały emocje, w przyszłej edycji mamy na to już kilka pomysłów. No bo nikt nie przypuszcza, że mogłoby jej nie być. A jak ktoś przypuszczał, to mu przeszło po koncercie finałowym.
Pełny Teatr. Trochę ludzi bez miejsc siedzących, świetne wykonania wokalistów i genialny akompaniament przygotowany przez Grzegorza Piotrowskiego (gitara), Bartka Werachowskiego (bas), Waldemara Franczyka (perkusja) oraz zaaranżowany przez Darka Jarosa (klawisze, loopy, przydźwięki, kliki i magia). Show zapewnił lider Pectusa. Pełna widownia, pełna scena, wszyscy na stojąco. Werdykt sprawiedliwy i bez kontrowersji. Z nutą samochwalstwa przyznam, że jako MDK spisaliśmy się doskonale.
Może być lepiej? Może i będzie, bo pomysłów nie brak, inspiracji także. A wartość dodana to fakt, że cały nasz koncert, podobnie jak w zeszłym roku będzie prezentowany na dwóch koncertach w ramach Dni Opola. Już w maju. Inaczej niż w zeszłym roku, ma też pojechać do Rybnika. I gitara – jak mawiał Ferdynand K.
Marek Łętowski
fotografie: Ilona Parejko
Dariusz Jaros
