Moja Znajoma Lusia poprosiła mnie, żebym napisała coś na Jej temat. Chytrze podeszła do tematu i zaznaczyła, że mam GŁOŚNO – wszem i wobec napisać, że Ona Lusia startuje w wyborach.
Ludzie będą czytać, że Ona jest fajna, to Ją wybiorą. Mam też napisać, że wszelkie podobieństwo do osób i zdarzeń jest całkowicie przypadkowe i nie zamierzone. Nikt jej wtedy nie pomyli z kimś innym i wszyscy od razu będą wiedzieli, że to Ona – Lusia. No to piszę o tym, poprosiła, to co mi tam.
Lusia będzie zachwycona, bo bardzo jej zależało, żebym napisała właśnie o Niej, a nie o tych cwaniarach z konkurencyjnych ugrupowań. (Cwaniary z konkurencyjnych też mnie poprosiły, żeby o nich napisać, ale żeby napisać, że to nie one, tylko jakieś inne – dla niepoznaki). Lusia nareszcie znalazła motywację, żeby zmienić tryb życia na zdrowszy i lepszy. Będzie kandydować, to Ją zmobilizuje! Od roku zastanawiała się czy startować w wyborach. Zaczęła ćwiczyć, biega, dźwiga ciężary, medytuje i uprawia jogę, pływa, jeździ na rowerze, chodzi na aerobik i zumbę. Zaczęła dbać o siebie, przeszła na dietę (przedwyborczą) i umówiła się na 12 wizyt u kosmetyczki z góry – już w październiku, tamtego roku. Od roku też próbuje znaleźć dla siebie twarzową fryzurę (odmładzającą, jak mi szepnęła między jogą a zabiegiem u kosmetyczki).
Dokładała wszelkich starań, aby świetnie wyjść na zdjęciu. Na ulotce to może nie będzie wszystkiego tak widać, ale na bilbordach to już tak. Jak mówi, ma znajomego fotografa, to może coś się da wykombinować. Pogodziła się ze Swoim Starym (tu poprosiła, żeby jednak poprawić na „ze Swoim Mężem”, bo On czasem czyta, co ja piszę, no… i ludzie czytają), bo teraz w cenie jest pokazać, że się kocha swoja Drugą Połówkę i Rodzinę, i Bachory; ludzie to chwytają ponoć. No i oczywiście Bachory, też mam poprawić na „Wspaniałe Dzieci”. Chadza godzinami po mieści i macha do potencjalnych wyborców. Czasami przycupnie na ławeczce i pogra na jakimś instrumencie. Śpiewa pieśni o miłości do swojego miasta i rozdaje kwiaty przechodniom z napisem „Wybierzcie mnie, a zrobię wam wszystkim dobrze!” Fotografuje się z psami ze schroniska, starymi końmi i puszystymi kotkami. (Znajoma ma alergię na sierść i odchody zwierząt, ale czego się nie robi dla wspólnego dobra.)
Lusia ma obszerny program wyborczy i obiecuje, że dołoży wszelkich starań, żeby wprowadzić go w życie. Dzięki Lusi zwiększy się bezpieczeństwo i zmniejszy przestępczość (albo odwrotnie, czy coś w tym stylu). Zbuduje przedszkola, żłobki i szkoły, otworzy place zabaw, domy późnej starości i wczesnej młodości. Będą nowe szpitale, przychodnie i hospicja. Kluby sportowe, siłownie, korty tenisowe, boiska, baseny kryte i odkryte, lodowiska, paleniska, lotniska, siedziska, śmietniska, parki, lunaparki, barki, ładowarki, biblioteki i muzea. Otworzy teatry i kina. Zbuduje metro i stację wyrzutni rakietowych. Powstaną uniwersytety i wyższe uczelnie, hotele, pola golfowe, planetaria, opery i inne bajery. No i w mieście powstanie na stałe wesołe miasteczko i cyrk.
– Cyrk??? Po co nam cyrk w mieście? – pytam zaskoczona.
– Nic nie rozumiesz, cyrk już jest, ale JA – LUSIA będę miała wpływ na to, jacy artyści, klauni i małpy wejdą na arenę – tłumaczy rozanielonym głosem.
Pójdę na wybory i zagłosuję na Lusię, bo marzy mi się wesołe miasteczko.
