Dlaczego motocykliści nazywani są dawcami organów? Właściwie nie wiadomo, bo wykaz typowych uszkodzeń ciała motocyklisty niemal wyklucza „recykling“ jego organów.
Jakie cechy, poza nawykiem przestrzegania zasad ruchu drogowego, zwiększają szansę motocyklisty na przeżycie wypadku? Powinien umieć utrzymać znaczny stopień skupienia uwagi w dłuższym czasie, mieć rozwiniętą świadomość możliwych występujących niebezpieczeństw na drodze oraz dobrą umiejętność przewidywania i rozwinięty zmysł obserwacji. Jak budować te cechy? Niestety, tylko przez praktykę, dlatego zawsze należy jeździć w granicach swoich umiejętności, aby stale poszerzać ich zakres.
Zasady bezpiecznej jazdy motocyklem? Podstawową zasadą jest używanie sprawnego sprzętu, dlatego należy zawsze wykonać przegląd motocykla przed jazdą. To może zdecydować o przeżyciu albo w razie uszkodzenia ciała – o wysokości odszkodowania.
Następnie pierwszy banał, tj. dopasowanie prędkości jazdy do warunków panujących na drodze. I zaraz drugi banał – sygnalizowanie wykonywanych manewrów na drodze za pośrednictwem kierunkowskazów, a w razie potrzeby z użyciem rąk. Warto także pamiętać regularnych przerwach w jeździe na regenerację sił, które, szczególnie w zakresie systemu nerwowego, mogą decydować nie tylko o szybkości reakcji motocyklisty na drodze, ale także o ocenie sposobu jego jazdy przez sąd orzekający o wysokości odszkodowania za szkody na ciele i na motorze.
O bezpieczeństwie motocyklisty decyduje jego widoczność. Przekleństwem jazdy jednośladem jest znalezienie się w jednym z „martwych punktów“ pozostałych uczestników ruchu. Warto spróbować takich sposobów jak zachowanie należytego odstępu od wyprzedzanych pojazdów, unikanie jazdy pomiędzy pasami ruchu, używanie lusterek i monitorowanie własnych „martwych punktów“. Motocykl powinien być wyposażony w biały lub żółty reflektor przedni, czerwone światło tylne i czerwony odblask oraz oświetlenie tylnej tablicy rejestracyjnej. Widoczność motocykla zwiększa używanie świateł mijania przez całą dobę.
Dlaczego motocykliści nazywani są dawcami organów? Właściwie nie wiadomo, bo wykaz typowych uszkodzeń ciała motocyklisty niemal wyklucza „recykling“ jego organów. Uszkodzenia oczu i uszu, urazy barków, otarcia aż do utraty skóry i stłuczenia każdej części ciała, rany szarpane całego ciała, uszkodzenie rąk, urazy pleców, uszkodzenia nerwów, amputacja palców u nóg – tego wszystkiego można uniknąć w razie wypadku, jeśli użyty zostanie własciwy sprzęt ochronny. Podkreślić należy, że nawet jeśli w wyniku wypadku motocyklista dozna uszkodzenia ciała, to w przypadku użycia zalecanych środków ochrony osobistej znacznie wzrasta prawdopodobieństwo uzyskania odszkodowania pozwalającego na opłacenie leczenia i rehabilitacji. Lekceważenie zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym przemawia na niekorzyść poszkodowanego w ewentualnym procesie odszkodowawczym.
Opisane zasady stanowią znaczną część warunków wpływających na poprawę szans na uzyskanie godziwego odszkodowania, umożliwiającego zarówno remont motoru jak i naprawę a może i wymianę uszkodzonych organów i narządów motocyklisty.
