Jako, że wszystkie pięknoduchy zajmują się tu ostatnio pieskim losem kotów pod rządami Romana – to ja, fizol, mam przyjemność poinformować, że 18 lutego 2013 miała miejsce premiera nowego albumu Tomka Wachnowskiego „Ludzie lubią mieć„.
Dawno nie pisałem recenzji muzycznych, więc tylko kilka szczerych zdań. Kraina łagodności to nie jest moja bajka, bo wprawdzie ostatnio po latach hiphopu, ska i skejtpunka wróciłem lekko do bluesa, ale płyty w stylu muzycznym zbliżonym do twórczości Tomka – nie miałem nawet do tej pory w swojej kolekcji. A, pomyłka! Klika lat temu – trafiło mnie coś z rańca tak, że miałem głowę „Pod Budą” – tak bardzo, że zakupiłem jakiegoś the besta. Ale puściło po 3 dniach. Nie żałuję, bo lubię muzyczne odkrycia, które dają w efekcie całe miesiące przyjemności z odkrywania gatunku. Wszystko przede mną. Co ciekawe – gościem na płycie jest Anna Treter, więc mam jakiś wspólny mianownik z moją pierwszą, krótką fascynacją.
Nowej płyty Tomka wysłuchałem już jakieś 7 razy. To przepiękna, kapitalnie kołysząca muzyka. Świetna, przejrzysta instrumentacja. I mądra, ciepła liryka, podana lekko wyrazistym, acz niepretensjonalnym wokalem twórcy.
„Wracam do tych lat gdy byłem piękny, młody, dużo wyższy” – przy tym ostatnim się zawsze trochę zawieszam, ale to tylko dodaje smaku.
I codziennie mam wielką frajdę na samą myśl o tym, że wieczorem usiądę do spokojnej pracy, przy gorącej zielonej herbacie, w towarzystwie – jakkolwiek nie najlepiej to brzmi, „Ludzi, którzy lubią mieć” :)
Zdecydowanie polecam! To najlepsza polska nuta jaką od lat słyszałem.