To na chłopski rozum z łapą kowala, każdy krok jest ryzykiem, takim otwartym scyzorykiem, bo szczęście o które ino się ocieram, stąd rude mrówki, szerszenie i muszki czarnobylki, więc to szczęście dotknęło grzeczne dziecię poniekąd wychowane porządnie, bo nikomu w piaskownicy nie rzekło, że mama bije tatę a tata kłusownik, otóż ono to zdybało na chodniku mieszek z talarami i przekazało sakiewkę stójkowemu, gdy mnie szczęście zignorowało, bo jak chłop z lasu to go i obuchem nie dobiją i pośrodku kościółka Wang oberwałem w łepetynę cegłą z chińskiego muru, stąd ten bolesny grymas w formie mało uroczego guza wraz ze zdziwieniem, dopisując w tą pobożną historyjkę równie mało zdyscyplinowane ceny kombinowanych kiełbas w konkurencyjnych sklepach. Przeto taka jest geneza traumy mającej się jakoby sen z upiorami za drzwiami parlamentu, więc komu się dziwić że skanseny świecą pustkami ?
Każdy obraz ma swoją cenę, nawet ten zapaćkany na rubinowo, chociaż akurat winna to być soczysta zieleń ta mająca się zdrowo na błoniach, skoro jest to narodowy stadion z lotu F-16, a tymczasem z kolejnych obserwacji otoczenia wykluło z cichuteńkim pi, pi, pi, że spore gremium otacza się nimbem autorytetu, to mój widok z okna na słuszne podwórko, natomiast ci nieco posłuszni, a są to kierowcy respektujący znak drogowy ,,STOP” chociaż ostatni eszelon wojsk radzieckich wyjechał w latach dziewięćdziesiątych, absolutnie wykluczają rutynę, tą mgiełkę na oczach, chociaż w masarni ten sam świt co w wielki piątek z marszem równości, niby z podłą świnią i jeszcze wredniejszym wieprzem na chromowanych hakach, lecz nikt nie wnika czy Celina to dziewczyna, bo taka jest historia choroby Jasia Kowalskiego.
I o tym jest ta pieśń, z codziennym obracaniem złotówki w palcach, nim się ją straci, i z całą pewnością nie trafi ta złotówka do kasy lumpeksu, tego szmateksu z tylnymi drzwiami wychodzącymi na ,,metę” dalej jest tania jatka i tak został zdetronizowany ,,PEWEX”, a to że w naszej rzeczywistości każdy sklep jest apteką… Ostatnie słowo zostawiam wolnym ludziom, co do szczęścia to przypominam swoją ulubioną fraszkę – igraszkę :
Szczęściarz
Że podkowa to szczęście jak i tęga siła,
wie jak klacz go kopła, szczęściem nie zabiła !