Dlaczego właśnie ja powinnam otrzymać tę
płytę? Opowiem Wam moją historię, posłuchajcie:
„Zaczęło się wszystko tak koło niedzieli”,
wynajęłam „pokój z kuchnią na poddaszu (…)
bieda piszczy, radio gdacze…”. Zadałam sobie
pytanie „czy stanął czas – czy idzie nie w
te stronę, czy biała noc – czy dzień już
taki ciemny…”.
Próbowałam pisać wiersze, lecz głos z radia
mnie otrzeźwił: „nie będziesz tam jakimś
poetą, tylko najgorszym na świecie, nie
będziesz ty wódek smakoszem, tylko zapity na
śmierć”. Zaraz, zaraz – ja przecież
„tylko dwa kieliszki, pierwszy by się żyło
zdrowo, w zgodzie z najprawdziwszą prawdą, drugi
żeby kolorową szary świat pomazać farbą”.
Zaczęłam „malować obrazy na szybie i
śpiewać do ludzi piosenki…”
„Przed burzą już – czy już po burzy” –
nie wiedziałam, „czy cicho jest czy cisza nie
istnieje”, pisałam „listy do przyjaciół
najbliższych, że złe noce znów przyszły.”
Daleko stamtąd było „na każdy większy
dworzec (…) pod górę, donikąd i
gdziekolwiek”. A wszystko, dlatego, że „do
Śniegowic wpadłam tylko na godzinę, na godzinę
tylko, bo to za granicą. I zostałam w
Śniegowcach całą zimę, całą zimę przyszło
tkwić mi w Śniegowcach”. I choć pytałam
„co mnie tu trzyma, co mnie tu trzyma” to
zrozumiałam, że „muszę wracać, to pewne –
tak mi dni uciekały…”
Wróciłam. Lecz na zawsze już pozostał w mej
pamięci towarzyszący mi wtedy głos – „bo
jak cię mam zapomnieć, jak.”
A jeśli to nie wystarczy, żeby Was przekonać,
to pozostaje mi jeszcze jeden argument, po prostu:
„Idą Święta w świętym trudzie, święty
śnieg i święty grudzień…”. A płyta Tomka
Wachnowskiego pod choinką mi się marzy, oj
marzy…* Wszystkie cytaty pochodzą z moich ulubionych
piosenek Tomka Wachnowskiego.
Najnowszą płytę Tomka Wachnowskiego możesz kupić TUTAJ.