Oprócz partii politycznych, które sejmiki traktują jako należny im łup polityczny, do walki o mandaty radnych Sejmiku Województwa Dolnośląskiego postanowili stanąć ludzie samorządu w ramach Komitetu Wyborczego Wyborców Rafała Dutkiewicza.
W samo południe – 3 października 2010 roku – Komitet Wyborczy Wyborców Rafała Dutkiewicza zaprezentował kandydatów do Sejmiku Województwa Dolnośląskiego w wyborach zarządzonych na 21 listopada 2010 roku. W pięciu okręgach naszego województwa o 36 mandatów radnych Sejmiku powalczy kilkudziesięciu kandydatów, których łączy przekonanie, że nasz regionalny parlament można wyrwać z rąk aparatów partii politycznych i przywrócić samorządność tej izbie.
Dlatego prym na listach wodzą doświadczeni i sprawdzeni w pracy na rzecz wspólnot lokalnych i regionalnej ludzie samorządu. Wrocław – jedynką jest tu Paweł Wróblewski, były Marszałek Województwa Dolnośląskiego w latach 2004-06, a dwójką Andrzej Łoś, również były Marszałek Województwa Dolnośląskiego w latach 2006-2008. W okręgu wokół Wrocławia, tzw. obwarzanku, na czele listy stanął Rafał Dutkiewicz, Prezydent Miasta Wrocławia i lider komitetu, a „dwójką” jest Kazimierz Kimso, Przewodniczący Zarządu Regionu NSZZ „Solidarność” Dolny Śląsk. W drugim co do wielkości mieście naszego regionu, w Wałbrzychu i dawnym województwie wałbrzyskim na „jedynce” jest Patryk Wild, były członek Zarządu Województwa Dolnośląskiego, a wcześniej wójt Stoszowic, jednocześnie startujący w bezpośrednich wyborach na Prezydenta Miasta Wałbrzych, a „dwójkę” ma Ryszard Wawryniewicz, Wicestarosta Świdnicki. Legnicką listę otwiera Robert Raczyński, Prezydent Miasta Lubin, a na drugim miejscu jest wójt gminy Gaworzyce, Jacek Szwagrzyk. Wreszcie w okręgu jeleniogórskim na czele listy stanął Prezydent Miasta Jelenia Góra, Marek Obrębalski, zaś mnie przypada numer dwa.
Już ta dziesiątka zaświadcza o jednym: mimo naturalnej konkurencyjności i miast, i subregionów CI LUDZIE UMIELI SIĘ ZE SOBĄ POROZUMIEĆ. Porozumieli się co do kwestii zasadniczych we wspólnym programie i co do zasad wypracowywania kompromisu w przyszłości. Dość sporów dla samego spierania się. Dość jałowego gadania o woli porozumiewania się, bo ostatnie dwa lata dowodzą, że partyjne sztaby nie są zdolne do wspólnej i zgodnej pracy na rzecz regionu.