Manuela Gretkowska w wywiadzie dla „Gali”, streszczając poglądy terapeutyczne swojego partnera Piotra Pietuchy, stwierdza, że baza związku to z reguły dupa, a nadbudową jest kasa. Do tego jeszcze karma. Ale w sumie recepta na udany związek nie istnieje. To kwestia przypadku.
Potem Pietucha mówi już sam.
Na przykład, że Szwecja jest dla niego „ucieleśnieniem humanistycznych idei wcielonych udanie w życie: empatycznych relacji między ludźmi, wrażliwości państwa opiekuńczego, dobrej służby zdrowia, relacji między mężczyznami i kobietami, sensownej ekologii”.
Diagnozuje także stan rodzimej oświaty i boi się, że jego córka „musi przejść gehennę polskiej szkolnej encyklopedyczności. U nas napycha się dzieciaki wiedzą jak gęsi, zamiast uczyć myślenia, i nobilituje tylko lewą, logiczną, pamięciową półkulę, jakby wszelka wyobraźnia, kreatywność nie miały wartości”.
Prawie na koniec twierdzi, że Chrystus powiedział: „Płaczcie nad sobą, niewiasty” i właśnie On je wepchnął w to, że płaczą nad sobą.
Poza tym Pietucha utrzymuje, że jest bardziej kobiecy niż jego partnerka.
Czy nie za dużo intymności zdradza tym ostatnim wyznaniem autor poradnika „Dożywotni kochankowie”? Czytając je, proszę wrócić do pierwszego twierdzenia o bazie i nadbudowie. O ile, rzecz jasna, nobilitacja lewej półkuli podczas dotychczasowej edukacji, tego nie uniemożliwi.
To nie Polska gnije, tylko umysły Polaków…
Polska gnije, a smród przenika wszystkie dziedziny życia. W polityce hipokryzja osiąga skalę w wymiarze historycznym, światowym dotąd nie notowaną. W Warszawie pod słuszną i adekwatną nazwą „PARADA” (schwanz) odbywa się manifestacja osobników, dla których chora sesualność jest determinantem celu życia. Staje przed oczami słynny opis schwanzparady w „08/15” Helmuta Kirsta. Jednocześnie trwa hołdowanie pedofila Romana Polańskiego przez polskojęzyczne media. Rozczulające zwierzenia o ukrzywdzeniu obecnej rodziny Polańskiego przez ścigający go bezskutecznie wymiar sprawiedliwości i tryumfujący ton wspierajacych przestępcę zdegenerowanych mediów staje się nieznośny. Wzmaga się paraliż wolnej inicjatywy gospodarowania poprzez narastający eklektyzm prawa i rozdymany, aparat urzędniczy. Gdy dorzucić do tego wszystkie indolentne zdarzenia ostatnich dni i tygodni: poprzez Smoleńsk, powódź, zachowania wyborcze, po zwycięską 600-letnią replikę bitwę pod Grunwaldem i klęskę organizacyjną tamże (gigantyczne korki, etc.), to tylko huragan może przewietrzyć Polskę!
Nasz świat tworzymy z wyobrażeń, które z wyobraźnią nie mają nic wspólnego. Wyobrażenia o przyszłym życiu zbudowane na podstawie wiedzy encyklopedycznej i wzorów z obserwacji otoczenia trzymamy w tajemnicy. Próbując poprzez tą tajemnice zbudować wokół siebie aurę zaciekawienia naszą osobą, co ma przyciągać. Zapominając, że ta aura odgradza nas od otwartości, jaka jest potrzebna do tworzenia aktywnych relacji. Aktywnych, bo nastawionych na empatyczne traktowanie. Jeśli żyjemy tylko według wyobrażeń to jesteśmy już z góry ukształtowani, więc druga połówka powinna być na tyle mieć podobne wyobrażenia by między nimi zarybiło i najlepiej na długo. W sytuacji gdy wyobrażenia są nie dopasowane po opadnięciu kurtyny tajemniczości zaczynają się schody.
Na wyobraźnię i na kreatywność musi być wytworzone środowisko zapotrzebowania na nie. Póki będziemy służyć wyobrażeniom ludzi, których obdarowujemy władzą a nie sprawom bezpośrednio tak jak w Szwajcarii, bo tam powszechne jest referendum w sprawie. To nigdy nie będzie zapotrzebowania na wyobraźnię i kreatywność, bo ona jest nie do okiełznania i stanowi ciągłe zagrożenie dla wyobrażeń na realizację władzy dla piastującego ją. Podobnie jak w związku jak niema tolerancji na kreatywności i wyobraźnię to niechybnie związek się rozpadnie. Pozdrawiam ciepło.