lut 2, 2014
1795 Wyświetleń
5 0

Czas prostowania gwoździ

Napisany przez

Publikujemy recenzję najnowszej książki Ryszarda Adam Gruchawki. Tekst napisała Agnieszka Chmielewska-Mulka a pochodzi on z bloga Hugekultura, który znajdziecie TUTAJ. Książkę (w różnych formatach, od papierowego po PDF czy mobi, możecie kupić TUTAJ.

Zbiór opowieści pod tytułem „Czas Prostowania Gwoździ” jest siedemnastą publikacją tego autora. Ryszard Gruchawka jest bardziej znany jako bajkopisarz. Dzięki tej publikacji możemy zapoznać się z jego prozą. To mój pierwszy kontakt z twórczością tego pisarza. Zaintrygował mnie tytuł zbioru.

W skład zbioru wchodzą trzy historie. Pierwsza zatytułowana „Nagie Ścierniska” to wzruszająca kronika o problemach ludzi żyjących w Polsce w latach 70-tych ubiegłego wieku. Ukazuje wędrówkę młodego człowieka, który opuszczając domostwo nie był pewien czy uda mu się powrócić. To wspomnienia pisarza z lat dziecięcych i dorastania. W drugiej historii „Buty Emigranta” autor przedstawił realia emigracji zarobkowej w Irlandii. Opisał w niej próby poszukiwania szczęścia. To autobiograficzna opowieść o pobycie polskiego emigranta w Irlandii. Trzecia opowieść zatytułowana „Czas Prostowania Gwoździ” porusza problematykę próby przykrego dopasowania się do polskiej rzeczywistości po powrocie z emigracji.

„Nagie ścierniska” Ryszard Gruchawka tworzył aż przez 20 lat. Sam o tej opowieści mówi: „Nie boję się użyć słowa folklor, ratując – tamten jakże inny i zarazem odległy świat pełen zwyczajności – przed zapomnieniem. Są też ciche spotkania z ludźmi jakby z innej epoki. Czasu, który bezpowrotnie minął wraz z jedną z pór roku.”

W historii „Buty Emigranta” ze wstrząsającą otwartością opisuje czas spędzony w Irlandii i pozbawia nas wszelkich złudzeń związanych z życiem na emigracji zarobkowej. „W książce chciałem pokazać świat zdobywany przez ludzi granatem od pługa oderwanych, nie mających żadnego przygotowania, wykształcenia i znajomości języka” – mówi autor. „To są ludzie pokorni, którzy upokorzenia przyjmują z uśmiechem. Ludzie z całkowitej prowincji dostają za tydzień pracy na przykład 500 euro i nie są na to przygotowani, tak samo jak na życie w innej cywilizacji.” – dodaje pisarz.

„Buty emigranta” to opis doznań, odczuć, przeżyć, spostrzeżeń i rozważań pisarza związanych z pobytem w Irlandii. Odzwierciedla to, co dostrzegł i zaznał będąc na emigracji, gdzie udał się aby dorobić się. Niestety nie dochrapał się fortuny. Cytując za autorem: „Zanim trafiłem do Irlandii miałem parę butów na suche dni i parę gumiaków na niepogodę. (…) Żegnałem wyspę bez szczególnych wzruszeń, ze stertą dziurawych skarpet. Siedem miesięcy w irlandzkim kołowrocie. Od wizji dobrobytu i serdeczności do nieznośnego bólu stopy. Jak na ironię – w prawym bucie.”

Ostatnia a zarazem tytułowa opowieść to „Czas prostowania gwoździ” poświęcona jest sytuacji panującej w Polsce na początku lat 80. ubiegłego wieku. Opowieść ta unaocznia problemy osób, które już wydały przywiezione pieniądze i są w tym samym punkcie co przed wyjazdem.

W trylogii ukazana jest historia tułacza, który ciągle poszukuje idealnego dla siebie miejsca na świecie. W zbiorze tym autor podważa wiele wierzeń związanych z emigracją. Udowadnia, że jako emigranci nie radzimy sobie wspaniale na obczyźnie. Twierdzi, że nie jesteśmy generalnie poważani przez cudzoziemców. Pisze, że nie wszyscy Polacy są uczciwi, że Irlandczycy nie są naszymi pobratymcami. Uważa, że emigracja zarobkowa jest bardzo poniżająca. 

Opowieści napisane są pięknym, kwiecistym językiem. Czyta się je bardzo szybko. Autor mniej interesujące wydarzenia, potrafi zobrazować tak, że aż dziwiłam się jak wpadł na takie przenośnie.

Ryszard Gruchawka (rocznik 1950) należy do Związku Literatów Polskich. Poeta, prozaik, bajkopisarz, drwal. Urodził się w Bolesławcu. Już w młodości współpracował z kilkoma czasopismami. Pisywał do nich felietony i reportaże o różnej tematyce. Obecnie tworzy również opowiadania, fraszki i bajki. Oprócz tego pan Ryszard pisze także satyry. Pierwszym sukcesem w jego karierze była nagroda „O laur miedzianego Amora” za opowiadanie „Kamienny pocałunek”, którą otrzymał w konkursie literackim w Lubinie. Najbardziej wartościowym wyróżnieniem dla pisarza jest statuetka „Artura”, który otrzymał w 1994 r. we Wrocławiu za całokształt twórczości.

Kategorie:
recenzje
https://www.bobrzanie.pl

Masz temat? Masz problem? Coś Cię wkurza albo cieszy? Napisz do nas maila lub zadzwoń na numer 696 373 113.

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

The maximum upload file size: 32 MB. You can upload: image, video, other. Links to YouTube, Facebook, Twitter and other services inserted in the comment text will be automatically embedded. Drop file here

Bobrzanie.pl
pl_PLPolish